Drzewa, które posadziła
Wangari Maathai nadal rosną.
To tak, jakby ona sama wciąż żyła.

Mieszkańcy Kenii, jej kraju,
Wciąż mają w uszach głos Wangari
posługującej się czterema językami:
kikuju, suahili, angielskim i niemieckim.

Wangari inspirowała
i wspierała wiejskie kobiety.
Pracując z nimi w pocie
czoła, wykopywała w czerwonej
ziemi dołki, w których sadziły
nadzieję – przyszły las.

Franck Prévot, autor tekstu, i Aurélia Fronty, ilustratorka, stworzyli opowieść o niezwykłej kobiecie, pochodzącej z ubogiej rodziny Kenijce, laureatce Pokojowej Nagrody Nobla z 2004 roku. Wangari Maathai poświęciła się pracy na rzecz ojczystego kraju i całej planety, walczyła o prawa kobiet, prawa człowieka, wolność i demokrację. Sprzeciwiała się wycinaniu lasów w Kenii i innych krajach afrykańskich. Zachęcała tysiące ludzi, zwłaszcza kobiety, do zalesiania pustynnych terenów i ratowania Ziemi. Nie bez powodu Wangari Maathai nazywa się „matką drzew”.

Autorzy kierują historię przedstawioną w formie książki obrazkowej do dziecięcych czytelniczek i czytelników (wydawca sugeruje wiek 6+). Za pomocą dość krótkiego i łatwego w odbiorze tekstu oraz przepięknych, całostronicowych ilustracji opowiadają o życiu Wangari Maathai. Noblistka przyszła na świat w 1940 roku, w środkowej Kenii, w społeczności należącej do grupy etnicznej Kikuju. Zdobyła wykształcenie, jako pierwsza kobieta z Afryki Wschodniej uzyskała tytuł doktorki nauk przyrodniczych, choć większość jej rówieśniczek nie uczęszczała nawet do szkoły podstawowej. Była niezwykle zaangażowana w walkę o demokrację (Kenia od 1920 roku była kolonią Wielkiej Brytanii), prawa afrykańskich kobiet i ratowanie natury Kenii, systematycznie wylesianej, najpierw przez kolonizatorów, potem przez samych Kenijczyków. Założyła Ruch Zielonego Pasa (Green Belt Movement, GMB), a jej misja jest kontynuowana do dzisiaj.

Ostatnie kilka stron książki stanowi dokumentalny dodatek do literackiej opowieści. Przedstawiono w nim czarno-białe zdjęcia, ważne daty z życia Wangari, a także informacje na temat współczesnej Kenii i krótki tekst o tym, jak istotnym elementem naszej planety jest las – „zagrożony skarb”. Książkę kończą słowa Wangari – cytaty zaczerpnięte z jej biografii, m.in.:

Nie bój się mówić, kiedy wiesz, że masz rację. Strach nigdy nie zapewnił bezpieczeństwa.

To wyjątkowa propozycja wydawnicza dla młodych odbiorczyń i odbiorców, pięknie wydana i bardzo wartościowa. Czytana samodzielnie czy też wspólnie z opiekunem (do czego bardzo zachęcam!) może być wielką inspiracją dla dzieci, bez względu a to, w jakiej szerokości geograficznej żyją. Wangari Maathai to bez wątpienia wzór mądrej i silnej kobiety, mądrego i silnego człowieka, walczącego o swoje przekonania i przyszłość Ziemi.

Ogromnym atutem publikacji są oczywiście ilustracje, nawiązujące estetyką i mocną kolorystyką do sztuki Afryki. Barwne, żywe, pełne energii, a jednocześnie subtelne i szlachetne prace Aurélii Fronty świetnie uzupełniają tekst i na długo przykuwają uwagę.

Książkę polecam z pełnym przekonaniem!

Agata

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Zakamarki

Franck Prévot, Aurélia Fronty „Wangari Maathai – kobieta, która posadziła miliony drzew”, tłum. Katarzyna Skalska, Wydawnictwo Zakamarki, Poznań 2023.