Wrzesień. Lubicie ten miesiąc? To już koniec wakacji i koniec lata. Dla młodszych to czas szkoły, dla starszych także czas większej ilości obowiązków. A zatem koniec beztroski. Ale to także czas nowych wyzwań, planów, nowych możliwości i sił. Dla wydawnictw zaś – okres intensywnej pracy, jak grzyby po deszczu (och, jeszcze grzyby! to także dobra strona września) pojawiają się bowiem nowe tytuły. Kilka spośród nich, tych naszych zdaniem szczególnie interesujących, chcemy Wam dziś zaproponować. Zerknijcie koniecznie, bo cóż może być lepszego niż dobra książka na miłe zakończenie trudów wrześniowego dnia?:)

Anne B. Radge „Saga rodziny Neshow. Tom 5. Kochankowie” Siedzieli wtedy przy stole jedząc obiad. Jedna z krów właśnie się ocieliła, ojciec rozharatał sobie kciuk gdy zwierzę wstało zbyt szybko i musiał błyskawicznie oddzielić je od cielaka, siedział teraz na swoim miejscu z zakrwawioną, brudną chustką owiniętą wokół, jedząc smażonego śledzia z gotowanymi kartoflami i masłem, krew przesiąkła przez materiał, ciemna czerwień na tle brudnej bieli, a kawałki śledzia były jasnożółte i stygły na patelni, którą matka postawiła na stole na kilku łapkach do garnków.
Nie odpowiedział na jego pytanie. Jadł.
– Nie słyszysz, co do ciebie mówię? Ktoś cię widział w Øysand razem z Niemcami. Odpowiedz mi, chłopcze!
Tormod Neshov nie jest w stanie bronić się przed wspomnieniami, które wracają do niego nocą, mimo że teraz jest już bezpieczny w domu opieki. Za nic na świecie nie chce odwiedzić Neshov, gdzie Torunn zdążyła już niemal doprowadzić podupadająca gospodarstwo do porządku, angażując się jednocześnie coraz bardziej w pracę w biurze pogrzebowym Margida. Erlend bierze bezpłatny urlop, by doglądać remontu willi w Klampenborg i życie byłoby cudowne, gdyby nie drakońska dieta, którą narzucił sobie Krumme.
„Kochankowie” to piąty tom w serii, którą rozpoczęła bestsellrowa „Ziemia kłamstw”. Anne B. Ragde stworzyła kolejną wciągającą i pełną pozytywnej energii opowieść o ludziach, których zdążyliśmy pokochać – i o śmierci, która spada na nas brutalnie i nieoczekiwanie oraz życiu, które musi toczyć się dalej.
Anne B. Radge „Saga rodziny Neshow. Tom 5. Kochankowie”, tłum. Ewa Bilińska, Smak Słowa, ilość stron: 342, data premiery: 19.09.2018.

Krzysztof Pleśniarowicz „Kantor. Nigdy tu już nie powrócę” Biografia jednego z największych polskich artystów.
Twórca teatru Cricot2. Indywidualista i Europejczyk ponad podziałami. Nieustannie buntujący się przeciwko samemu sobie, niepokorny wizjoner, charyzmatyczny i wybitny malarz. Twórca awangardy niesłychanie nieśmiesznej, niepokojącej i bez śladu banalności. Podziwiany na świecie Polak najmniej doceniany w rodzinnym kraju nad Wisłą.
Krzysztof Pleśniarowicz sięga do źródeł konstrukcji wyobraźni Tadeusza Kantora: począwszy od rodzinnej historii, przez edukację w Tarnowie i Krakowie po międzynarodowe, spektakularne sukcesy, o których wciąż paradoksalnie najmniej wiemy w Polsce. W obszernych fragmentach biograficznych autor szczegółowo opisuje relacje i środowisko rodzinne artysty, wskazuje na znaczenie figur ojca i matki w życiu przyszłego mistrza teatru i konstrukcji wyobraźni scenicznej.
Książka Pleśniarowicza ukazuje również nieustanne problemy logistyczne i finansowe teatru Kantora, środowiskowe zgrzyty, niesnaski i nieporozumienia. Bezprecedensowa historia potęgi twórczej wyobraźni artysty oddziaływała nie tylko na publiczność, ale także aktorów i artystów zajmujących się innymi tworzywami sztuki. Kantor, kontrowersyjny ekscentryk, oskarżany o megalomanię, do końca pozostaje wierny swojej wyobraźni i samowystarczalności języka. Sztuka nie była dla niego bowiem odbiciem rzeczywistości, ale skrajnie indywidualną, a jednocześnie uniwersalną odpowiedzią na rzeczywistość.
Krzysztof Pleśniarowicz „Kantor. Nigdy tu już nie powrócę”, Wielka Litera, ilość stron: 336, data premiery: 26.09.2018.

Egan Jennifer „Manhattan Beach” Najlepsza powieść roku zdaniem mieszkańców Nowego Jorku!
Książka nominowana do National Book Award 2017.
Jest rok 1943, dziewiętnastoletnia Anna Kerrigan nurkuje w okolicach Staten Island. Do tej pory, jako jedyna kobieta nurek, schodziła pod wodę, by naprawiać zniszczone statki, które walczyły na Pacyfiku. Teraz nurkuje w poszukiwaniu ciała swojego ojca. Kilka lat wcześniej Anna towarzyszyła ojcu podczas wizyty w posiadłości Dextera Stylesa, szemranego biznesmena, który dorobił się na czarnym rynku w czasach prohibicji. Spotkanie na Manhattan Beach trwało krótko, jednak losy tych trojga splotły się już na zawsze.
„Manhattan Beach”, jak każda wielka powieść, ma wiele warstw i tajemnic. To nie tylko wciągająca historia z suspensem, rozgrywająca się na tle panoramy Nowego Jorku lat 30. i 40., ale przede wszystkim porywająca opowieść o dziewczynie, która na nowo zdefiniowała granice tego, co jest dopuszczalne dla kobiet.
Egan Jennifer „Manhattan Beach”, tłum. Anna Gralak, Znak, data premiery: 19.09.2018.

Joanna Ostrowska „Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej” Seksualność w trakcie zbrojnego konfliktu najczęściej sprowadza się do przemocy: masowych gwałtów, zniewolenia, naznaczania. Doświadczenie seksualnej pracy przymusowej w nazistowskim burdelu nadal pozostaje w sferze tabu. Przemilczany pozostaje sam fakt istnienia systemu kontrolowanego nierządu, przemilczane są jego ofiary. Przemilczany jest też okres powojenny – czas, w którym wojenny los kobiet równał się z grzechem kolaboracji, kobiet, którym publicznie golono głowy za intymne relacje z wrogiem.
Historia seksualnych pracownic przymusowych w okresie wojny nigdy nie będzie klasyczną narracją. Prawdopodobnie nigdy nie stanie się też częścią polskiej pamięci zbiorowej. Jest już za późno. Mikrobiografie bohaterek tej książki pozostaną niedokończone. Rzadko zdarza się, żeby któraś z ofiar pozostawiła świadectwo, nikt też nie zadbał o to, aby zaświadczyły o swojej przeszłości. Powojenne milczenie o ich cierpieniu było najprawdopodobniej najsurowszą karą. Ich cierpienie pozostało niewypowiedziane.
Dotychczas nie było „odpowiedniego” momentu. Nadal tak zwani więźniowie asocjalni, homoseksualiści, ofiary przemocy seksualnej to „nieistotne wyjątki”. Strach było o nich mówić. Nie mogliśmy albo nie chcieliśmy o nich usłyszeć. Joanna Ostrowska wypełnia tę lukę.
Joanna Ostrowska „Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej”, Marginesy, ilość stron: 480, data premiery: 19.09.2018.

Heinrich Bernd „Drzewa w moim lesie” Bernd Heinrich już jako dziesięcioletni chłopiec znał las na wylot. Gdy został profesorem biologii, kupił leśną działkę w stanie Maine, postawił na niej niewielką chatkę i zaczął obserwować, badać i poznawać drzewa. Drzewa w moim lesie to podsumowanie kilkudziesięciu lat tych leśnych przygód i osobistych doświadczeń.
Nawiązując do klasycznego pisarstwa przyrodniczego, Heinrich dzieli się z czytelnikiem osobistymi refleksjami i eseistyczną erudycją. Drzewa widziane oczami naukowca i miłośnika przyrody to istoty niezwykłe. Uczestniczą w wyścigu zbrojeń, dopasowują się i przystosowują. Jedne dożywają sędziwego wieku, inne giną młodo. Nieobcy jest im stres. Potrafią sygnalizować, że zamierzają wydać nasiona, aby zachęcić sąsiadów do tego samego. Porozumiewają się, ale nie potrafimy ich zrozumieć, bo zbyt słabo znamy ich język. Heinrich w fascynujący sposób pokazuje, jak las potrafi sam sobą zarządzać. I dodaje: „ratując jeden gatunek zwierząt lub połać lasu, ratujemy świat”.
Oto leśna biografia stworzona przez naukowca, właściciela i opiekuna lasu na Adam Hill. Lasu, który dla Bernda Heinricha od dziesięcioleci jest laboratorium, salą wykładową i wielką pasją.
Książka otrzymała Nagrodę Literacką Nowej Anglii w kategorii literatury faktu oraz Nagrodę im. Franklina Fairbanksa.
Heinrich Bernd „Drzewa w moim lesie”, tłum. Michał Szczubiałka, Wydawnictwo Czarne, ilość stron: 216, data premiery: 19.09.2018.

Opisy książek pochodzą od wydawców